In de afgelopen maand is er veel gebeurd ............. Zo heb ik tijdelijk een part-time baan gevonden op de Nederlandse ambassade! Ik vang het zwangerschapsverlof op van een van de Office Managers binnen de afdeling Defensie. Een baan met vele "bazen": ik werk voor de Marine, Luchtmacht, Landmacht en Defensie Materiaal Attachées. Een drukke baan in het front office waarbij er altijd wel weer iets onverwachts op komt poppen dat georganiseerd moet worden. Heeeeerlijk!
We hebben verschillende gasten ontvangen in de maand april: Patrick en Esther (Patrick is een middelbare schoolvriend van ons) die van 26 t/m 30 april hier zijn geweest. Eigenlijk hadden we met de families Van Egmond, Verhaaf en Hoeben een grote Queens Birthday Party gepland op de 26e en zouden onze gasten met hun neus in de Oranje boter vallen met een giga feest! Er waren zo'n 160 uitnodigingen (!!!!) verstuurd en er hadden zich dan ook 150 mensen voor aangemeld....mmmhhhh...yap, ik hoor jullie denken ....bij ons in de tuin!! Echter waren de voorspellingen voor het weer zeer ongunstig en was er zo'n grote kans op regen en onweer die dag dat we besloten hebben om het feest te verplaatsen naar 17 mei: Maxima's verjaardag!
Wat wel een beetje jammer was, was dat het uiteindelijk brillant weer is geweest de hele dag (zo'n 25 gr C of meer) en het pas 's avonds om 22.00u begon te regenen.......Nog nooit op zo'n mooie dag zitten hopen op slecht weer om onze beslissing te rechtvaardigen. Tja, zo onvoorspelbaar is het weer hier dus in april.
Na vertrek van Patrick en Esther op Koninginnedag kwamen de volgende dag onze buren uit Pijnacker op bezoek. Richard, Carla en Twan zijn een week geleden naar Toronto gevlogen en zijn vervolgens met een camper afgezakt naar ons om hier een aantal dagen te logeren. Groot feest voor Koen want Twan was en is nog steeds een goed vriendje van 'm en dus werd er uitgebreid op de playstation gespeeld, werd met alle Playmobile een complete stad gebouwd en werd Twan geleerd een Amerikaans spelletje Apples to Apples te spelen. De zaterdag goed begonnen met een verrassingsontbijt bij Monica: zij werd 40 en dat hebben we met de hele club in onze pyama tijdens een champagne ontbijtje gevierd! Richard en Carla zijn meegeweest naar ons jaarlijkse çinco de Mayo feest bij onze goede Amerikaanse vrienden John en Lauriel. Een echt latino feest met veel eten, muziek, dans maar vooral veel lekkere drankjes!! Die drank hebben we (ook de buurtjes) er vanmorgen even goed uitgefietst in onze wekelijkse spinning-class op de sportschool.
Vanmiddag hebben we met een groot aantal Nederlanders het Dutch Carillon bezocht ter gelegenheid van Dodenherdenking. Om precies 2 uur vanmiddag DC tijd (= 20.00 uur NL tijd) zijn ook wij 2 minuten stil geweest en werd er een krans gelegd. Indrukwekkend vond ik persoonlijk. Het is toch een hele andere beleving als 2 minuten stil zijn voor de tv kijkend naar de beelden op de Dam. Je voelt je op dat moment pas echt Nederlander. Onze militairen in de houding bij de krans, een trompetist die het Nederlandse taptoe signaal speelt en de grote horde aanwezige Nederlandse gasten die stil staan bij de gevallenen van de 2e Wereld Oorlog en alle recente conflicten waar Nederlanders bij zijn betrokken. Zelfs onze kinderen, de jongste generatie, waren muisstil en onder de indruk van deze ceremonie. Nadat de militairen een groet hadden gebracht bij de krans werden ook wij, de gasten uitgenodigd om dit te doen. Na het officiële gedeelte kregen we de kans om naar de top te gaan van het Dutch Carillon http://www.nps.gov/archive/gwmp/carillon.htm en konden we genieten van een uniek uitzicht want normaal gesproken kun je nooit naar boven. Nog best eng trouwens met al die metalen trappen (heb geen hoogte-vrees, heb geen hoogte-vrees, heb geen ....) en toen ook nog eens de bellen gingen luiden (dat doen ze ieder kwartier geloof ik) was de schrik compleet. Niet bij mij natuurlijk; neeeeehhhh...ik was OK......Dré stond op dat moment echt naast zo'n enorme bel en had 10 minuten later nog trillende trommelvliezen. Koen sprong echt een gat in de lucht (niet van geluk dus) en pinkte ff een traantje weg. Onze buurtjes zijn vandaag weer vertrokken met de camper richting het Zuiden en hebben nog een heerlijke vakantie voor de boeg van ongeveer een week.
Wellicht begrijpen jullie waarom het deze keer zo lang heeft geduurd voordat er weer iets nieuws op de blog stond: druk, druk, druk maar wel allemaal met leuke dingen!
André, de kinderen en ik willen nog even heel graag onze gasten van deze maand bedanken: jullie schreven weer prachtige woorden in ons gastenboek. Jullie hebben nu een stukje van ons leven in de USA kunnen meemaken en wij hebben weer een klein stukje Nederland gekregen: stroopwafels, drop, koffie en gezelligheid. Wij vonden het super en hopen stiekem dat iedereen in ons laatste jaar in de States misschien nog wel een keertje kan langskomen..........
Dikke kus en knuffels van de Nipsen!
