NIPSJES GO HOLLAND

Inderdaad....de Nipsen zijn weer terug in Nederland......

En dus het laatste hoofdstuk van deze blog :-((

Op zondag 28 juni zijn we vertrokken naar Nederland. Nog wat last-minute stress met het inpakken van de 8 koffers (!) want daar mocht geen onsje teveel in zitten omdat United Airlines ongenadig is met het berekenen van overbagage. Bijna de hele McLean kliek was naar het hotel gekomen: of om gedag te zeggen, of om ons weg te brengen naar de luchthaven. In 1 auto ging het namelijk allemaal niet passen, haha! En zoals verwacht werd het een erg emotioneel afscheid van deze bijzondere vriendjes en vriendinnetjes. In 3 jaar tijd veel lief en leed mee gedeeld maar vooral veel topdingen mee gedaan.

Nooit zullen we de WABjes gaan vergeten (gepland of ongepland), de kooptripjes naar Target (wat een GEWELDIGE winkel), de bezoekjes aan Tysons Corner (veel te dichtbij), de ritjes naar Leesburg Outlet Stores (veel te goedkoop), het samen relaxed gaan "nagelen", de onwijs lekkere en gezellige lunches (met of zonder Prosecco), de stapavondjes met de meisjes, het samen zetten van de belly piercings in Adams Morgan (veel te spannend), het lopen van 9 of 18 holes met Naat, het enorm boeren laten op een parkeerplaats vol met mensen (veel te luid), het heerlijk uit eten gaan bij TGIF of de Outback (veel te lekker), het pijn in je buik hebben van het lachen (inclusief de tranen over de wangen), het "twist my rubber arm" moment, het rijden in de cabrio op de GW parkway met uitzicht op de prachtige monumenten van DC, het carpoolen met de Verhaafs, Van Egmonds en Rouffaers tussen school en huis, de playdates van de kinderen, de bijzondere verjaardagsfeestjes bij vriendjes en vriendinnetjes (veel te duur.....), het ontvangen van al die bijzondere gasten vanuit Nederland die de moeite hebben genomen om ons te komen bezoeken, het vakantie vieren op hele bijzondere plekken in de VS, het genieten van alle natuur en het heerlijke weer in onze directe omgeving, de gezamenlijke ski- en weekendjes weg met de kliek, de helft zijn van het duo "List & Bedrag" (hihi met Naat).....tja.....eigenlijk dus teveel om op te schrijven........

Op maandag 29 juni kwamen we na een prima vlucht (zonder dat Jo echt geslapen heeft helaas) aan op Schiphol. Opa's en oma's stonden natuurlijk met smart op ons te wachten en nadat er eerst even flink werd geknuffeld, zijn we richting de auto's gelopen en hebben we die volgeladen met alle bagage.

Ook vandaag hadden we een strakke planning: om 7 uur 's morgens geland op Schiphol, om 10 uur de huurauto ophalen en om 12 uur werden de huurmeubelen gebracht. Onze eigen spullen zijn natuurlijk nog onderweg vanuit de States (en dat duurt een aantal weekjes) en hadden we het geluk dat we meubels mogen huren. Tijdens mijn NL trip in april, had ik een huurhuis gevonden waar we bij aankomst meteen in konden gaan wonen. Opa's en oma's hebben voor ons enorm hard gewerkt: alles keurig in de verf gezet en spik en span schoongemaakt. Zo had ik het zelf waarschijnlijk nooit voor elkaar gekregen (thanks opa's en oma's!!). Alles ging geheel volgens planning. Kids waren ondertussen met opa en oma meegegaan zodat wij het huis op orde konden (laten) brengen. We hadden zelfs nog tijd die middag om ff "wat" geld uit te geven bij een witgoedwinkel. Bij de verkoop van ons huis in Pijnacker zat ook veel apparatuur inbegrepen en dus moesten we alles weer opnieuw kopen (damn wat een straf!). Nou we hebben de dag voor deze kleine ondernemer wel even goedgemaakt: wasmachine, droger, vaatwasser, gaskookplaat, afzuigkap, koelvriescombinatie en een stofzuiger werden binnen het uur bij 'm afgerekend. That put a smile on his face!! Aansluitend zijn we naar André's ouders gereden om te BBQ'n en toen....ging toch echt het lichtje uit en zijn we uitgeput na onze 1e dag Nederland in ons huurbedje in slaap gevallen....

Ondertussen zijn we 5 weken hier en heeft André er alweer 3 weken werken opzitten (en dat is best even wennen met 2 x 2 uur reistijd per dag naar Breda). De 1e 2 weken na aankomst hebben vooral in het teken gestaan van bezoekjes aan Ikea en het in elkaar zetten van kasten enzo. Daardoor konden we zsm onze koffers uitpakken en "gewoon" gaan leven. Ik ben druk aan het solliciteren en rij met de nieuwst versie Fiat 500 door het land voor intakegesprekken. De kids hebben nog net ff voor de zomervakantie een ochtendje meegedraaid op school en hebben het toen meteen erg naar hun zin gehad. Wat een opluchting!!

En nu is het eigenlijk een beetje onze tijd uitzitten. De container is inmiddels wel al in de haven van Rotterdam aangekomen maar moet worden vrijgegeven door de douane...tja en daar gaan dus dan ook nog 2 weekjes overheen helaas. Zodra we onze eigen spullen hebben, wordt het weer echt ons huis. Dat wordt wel tijd zo ondertussen.

En nu: weer een nieuw begin.....NIPSJES GO HOLLAND!

Wij willen graag iedereen bedanken die de afgelopen 3 jaar met ons heeft "meegeleefd": via de blog, de mail, per telefoon, met webcam of in real life....

Friends like us don't need to

see each other every day..

No matter how long it's been since

we were last together,

we just pick up right where

we left off...

Friends like us don't need

to ask for help...

We just know that we'll

always be there for each other,

anytime, anywhere...

Friends like us don't need

to apologize for our bad

days or bad moods..

We just understand that life

isn't always the brightest, and we

take turns cheering each other up...

Friends like us don't need

to tell each other

how much we care...

We can just feel the strength of

our friendship in our hearts...

Friends like us...

are the very best kind of all...

Where to begin?

De afgelopen periode is zo enorm druk en hectisch geweest, dat ik niet eens de blog heb kunnen bijhouden.......

Na onze vakantie in Costa Rica zijn er nog heel wat hoogtepuntjes geweest. Zo hebben we ons Koninginnedagfeest moeten verplaatsen naar een later moment en hebben we er een Oranje BBQ-feest van gemaakt. Een groot succes, ondanks het weer want zodra het feest startte, begon het te regenen. Gelukkig hadden onze gasten het zo naar hun zin dat ze alle 150+ bleven! Niet alleen wij hadden ons in het oranje gedost, maar ook de gasten hadden behoorlijk hun best gedaan. Voor ons het laatste grote evenement bij ons thuis want nu was echt de tijd aangebroken om te gaan voorbereiden voor de verhuizing.

Het waren de laatste loodjes voor de kids op school. Op 11 juni kregen ze vakantie en was het afscheid nemen van alle vriendjes en vriendinnetjes op de Internationale School. Dat is natuurlijk nooit leuk maar de kids hebben het fantastisch gedaan!

Op m'n verjaardag werd ik enorm verrast door alle Dutchies. Zij kwamen om 8 uur 's morgens de slaapkamer al zingend binnenstormen met een glas champagne in de hand. Happy 40th Jo!!!

Bart en Linda waren er ook "bij"; zij belden op dat zelfde moment en wij mochten hun champagne ook nog eens opdrinken. Beneden gekomen bleek er een heel ontbijt klaar te staan. Da's nog eens leuk je verjaardag vieren! 's Avonds zijn we nog heerlijk uit eten gegaan met Marcel & Natalie. Voor de kids hadden we oppas geregeld dus we hadden extra quality time. Heerlijk!

Zelf had ik natuurlijk ook nog een soort feestje georganiseerd: zondag's met de hele club picknicken in het park. Het was heerlijk weer en onder genot van een roseetje en lekkere hapjes, kon ik zien dat iedereen het naar z'n zin had. Het park heeft basketbalveldjes, tennisbanen, een klein speeltuintje, voetbalveld en picknick tafels. Voor iedereen wat wils. En waarom hebben we dit nooit eerder gedaan????

Als afscheidstripje zijn Natalie en ik nog 2 dagen naar NYC gegaan. Hotel geregeld, in de auto gestapt en genieten! En dat hebben we: het hotel bleek midden op Timesquare te liggen. We hadden wel een plan voor die 2 dagen: Empire State Building, Central Park, All American Girl Doll store, Magnolia's bakery en gewoon lekker rond lopen in de stad. Uiteindelijk kwamen we nog op het idee om 's avonds naar een club te gaan: dus we moesten nog ff shoppen want uitgaanskleding hadden we niet meegenomen. Zo kwamen we uiteindelijk ook nog terecht in de grootste Macy's ter wereld. Na uren zoeken voor het juiste jurkje (voor Jo) zijn we lekker gaan eten en hebben toen voor de zekerheid maar ff gecheckt of de bewuste club wel open was die avond...en wat bleek: de enige avond dat ze niet open waren was op dinsdag......en guess what: het was dinsdag :-(((( Uiteindelijk niet zo slecht omdat ik een enorme voorhoofholtsonteking had en nauwelijks meer uit m'n oogjes kon kijken. Maar goed, dat jurkje zou veel hebben goed gemaakt, hahaha!

De volgende dag hebben we genoten van een heerlijk ontbijt op de kamer en zijn we op ons gemak naar Central Park gegaan. Super relaxed met een beker Starbucks in het park gezeten. We just hate our lives!! Afijn: het Empire State building , de muffins van Magnolia's Bakery en een bezoek aan Little Italy hebben het een waardig "afscheid" gemaakt. Het was een supertrip Naat!!

En nu begon het toch echt: de voorbereidingen voor terugkeer naar Nederland........

De Van Egmondjes en Schless's hadden een afscheidsWAB georganiseerd voor De Verhaafjes, Bart & Sandra en voor ons. Hilarische quiz gemaakt met Kliekeweetjes (insidergrapje), een fantastisch t-shirt ontworpen en unieke afscheidskadootjes voor de kids en bouvier Mac. Een beter afscheid hadden we niet kunnen krijgen. Het enige dat beter was dan het voortreffelijke eten, was het gezelschap...wat is dit toch een unieke groep mensen. We gaan ze missen!

Nadat we in de garage-sale van de Verhaafjes nog het een en ander hebben verkocht, werden in de week erna alle meubels ingepakt. Na 3 dagen enorm druk te zijn geweest met de verhuizers, sta je ineens in een heel leeg huis.......

Een huis waar zoveel is gebeurd, waar we enorme hoogtepunten hebben beleefd maar ook onze dieptepunten hebben gehad. Een huis waar we vanaf het begin ons hebben thuis gevoeld. Het huis met DE party-potenties en een afgesloten basement (handig voor feestjes met kinderen). En nu, helemaal leeg. Het heeft me nog een hele dag gekost om schoon te maken: 5 slaapkamers, 4 badkamers, 2 woonkamers, een basement en een grote keuken met heeeeel veeeel kastjes :-(((

Maar we kunnen met trots zeggen dat we het netjes hebben afgeleverd. Toen de schoorsteenveger was geweest en de vloerbedekking was gereinigd, was "ons" huisje klaar voor de nieuwe bewoners (een nieuwe NL collega).

In deze laatste week, hebben we gelogeerd in een hotel. Ook heel erg lekker. Fantastische kamers (die van ons bestond uit 2 etages!) en een zwembad. Dat was natuurlijk wel erg fijn.

De kids hebben de laatste 2 weken hun tijd doorgebracht in 2 summercamps. De 1e week hebben ze beide de hele week getennist en gezwommen, de 2e week hebben ze beide de hele week buiten op een voetbalveld gestaan. En wat hebben ze genoten!

Zo'n laatste week bestaat vooral uit afscheid nemen: van vrienden, van je omgeving en van het prachtige weer. Bleeh......helemaal niet leuk.....

Vandaag is de dag.......

Vandaag is de dag dat ik 40 werd.....

Vandaag is de dag dat ik wakker werd gemaakt door al mijn Dutchies met champagne en een verrassingsontbijt.....

Vandaag is de dag dat m'n beste vriendje en vriendinnetje in Nederland er in gedachten ook bij waren.....
Vandaag is de dag dat ik van m'n lieffie een prachtig cadeau kreeg......
Vandaag is de dag dat ik besef dat we bijna terug gaan naar Nederland.....

Vandaag is de dag dat ik weet we van ieder minuut moeten genieten......

Vandaag is de dag dat ik een traantje liet.....
Vandaag is de dag dat ik 40 werd.....

..........wat een prachtige dag!!!!!!

Jo

Pura Vida

"Pura Vida (POO-rah VEE-dah), used by Costa Ricans since 1956 literally translated means "Pure Life." Contextually, it means "Full of Life" "Purified life", "This is living!", "Going great!" It is used as a greeting, a farewell, and to express satisfaction."

En daar zijn wij het helemaal mee eens.....

Het is alweer een aantal weken geleden dat wij terug zijn gekomen van onze vakantie uit Costa Rica. Het bruine velletje zijn we helaas alweer kwijt....de herinneringen gelukkig nog lang niet!

Onze reis begon al redelijk actief: door een kleine vertraging op onze 1e vlucht naar Charlotte (USA), misten we bijna onze aansluiting naar San Jose (Costa Rica). Door een enorme sprint te trekken vanuit het toestel over de luchthaven Charlotte (waarvan we zeiden dat we op de terugweg wel even rustig gingen rondkijken want het leek een hele mooie luchthaven...voor zover je dat dan kon zien terwijl je rennend "Scuze me, scuze me, in a hurry, in a hurry, oops sorry!!!!" je volgende vlucht probeert te halen hopend geen kind of handbagage onderweg te verliezen) hebben we op 't nippertje onze vlucht weten te halen. Hijgend bij de gate aangekomen, werden we gelukkig gerustgesteld door het grondpersoneel: ook onze bagage zou het halen....nou, daar weet ik natuurlijk alles vanaf: eerst zien, dan geloven!

Maar, we werden zeker niet teleurgesteld. Niet alleen bleek onze bagage er te zijn, ook de luchthaven zag er heel modern uit. En, hoe raar misschien ook, maar dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Je beschouwt Costa Rica toch nog een beetje als een 3e wereld land....

Afijn, na een avontuurlijke tocht van 5 uur met de huurauto vanaf de luchthaven naar Tamarindo, kwamen we aan in ons fantastische hotel aan het strand. Dre voelde zich helemaal in zijn element trouwens op de weg in Costa Rica. Ze rijden er net zoals in Italië en dat vindt hij fantastisch. Lekker veel toeteren, strepen op het midden van de weg zijn overbodig want dan kun je tenminste zonder enige schroom altijd inhalen en top of the bill waren de "dirt-roads". Een weg vol met kuilen en hobbels maar vooral veel stof. Zoveel stof dat de airco eerst een puf witte stof geeft zodra je hem op de volgende rit weer aanzet. Maar goed dat wij geen asthma patientjes zijn....

Het hotel lag inderdaad aan het strand en we hadden een kamer met zeezicht. Fantastisch om mee wakker te worden en te gaan slapen. Spectaculaire zonsondergangen, het bruisende geluid van de golven en een heerlijke zeebries door je haren.....

We konden de volgende ochtend dan ook niet wachten om lekker naar het strand te gaan. En terwijl André en Koen heerlijk aan het zwemmen waren in de zee (en de watertemperatuur was werkelijk waar briljant) stonden Anouk en ik te genieten van het uitzicht. Tot onze knietjes in het water de surfers te bewonderen. Deze kust is DE kust om namelijk te leren surfen. En toen gebeurde het....iedereen heeft ons gewaarschuwd voor de meest giftige slangen, de meest grote spinnen, de meest weet ik veel welke gevaarlijke dieren maar niemand waarschuwt je voor onervaren 14-jarige surfers.....Terwijl deze jongen zijn golf wilde "uitrijden" tot aan het strand, verloor hij zijn evenwicht, schopte zijn board naar voren en raakte mij frontaal op m'n hoofd. Anouk heb ik nog een soort van opzij weten te duwen maar ook zij heeft het board over haar hoofd heen gehad. Toen ik geraakt werd en onder water verdween, dacht ik al: oei...dat wordt een fiks hoofdpijntje...zo'n board is best hard!! Toen ik echter weer boven kwam en het zoute water uit m'n ogen probeerde te krijgen, hoorde ik de kids hysterisch gillen...bleek dat m'n wenkbrauw opengespleten was en het bloed overal zat. Tja dat wil natuurlijk wel met dat zeewater....OK besloot ik, oogjes dicht houden (had ook nog eens m'n lenzen in) en op naar de EHBO dude voor een pleister. EHBO dude was trouwens ff lunchen (?????). Gelukkig sprongen overal medisch deskundigen vandaan: een Amerikaanse arts die op het strand zat en een Noorse verpleegkundige die dit soort akkefietjes elke dag wel op de EHBO tegenkwam...bij buren-ruzies of boks-wedstrijden...Ook de lokale ambulance is nog langsgeweest om me mee te nemen voor hechtingen, want 1 ding was duidelijk: een pleistertje ging duidelijk niet genoeg zijn. Na wat wikken en wegen besloot ik dat ik hechtingen in m'n gezicht eigenlijk niet zo zag zitten en dus nam ik het aanbod van de Amerikaanse doc om me te "lijmen" van harte aan. En zo geschiedde: aan het zwembad werd ik weer opgelapt door deze arts. Later bleek overigens dat het ZIJN zoon was die ons heeft aangevaren....daar had ik een mooie "lawsuit" van kunnen maken waarschijnlijk...maar goed ik was allang blij dat hij kon helpen. Later heb ik aan Dré trouwens nog even gevraagd wat voor dokter hij eigenlijk was (ben te goed van vertrouwen....) en gelukkig wat bleek: hij was oncoloog......maar had Dré verzekerd dat je dat soort basis dingen nooit verleerd. Mmmhh....ik hoop het maar. En daar zat Jo dus op de 1e dag van deze vakantie: met 2 aspirienes tegen de hoofdpijn en een enorme berg met steriestrips op haar oog. Naarmate de vakantie vorderde, werd het oog steeds dikker...blauwer...paarser...groener en geler.

Overigens hebben we de volgende dagen nog volop genoten: Dré heeft surf-lessen genomen, echte nep-cubaanse sigaren gekocht van de lokale bevolking en zaten we stiekem voor de lunch al aan de 1e cocktail aan het zwembad (hee maar er is een tijdsverschil van - 2 uur met de VS dus technisch gezien was het al na de lunch). Van duiken en golfen (met golf-clubs dus...had niets met water te maken!!) is het niet meer gekomen helaas. Jo mocht met haar oogje niet in het water vanwege infectie-gevaar en de "fees" voor deze PGA golfbaan waren toch wel erg hoog...als we al kinder-oppas hadden kunnen vinden trouwens!

Dit wat complexe begin van de vakantie heeft overigens niet afgedaan aan de hele Costa Rica ervaring.

Het volgende reisdoel was de vulkaan El Arenal : http://www.arenal.net/arenal_volcano_national_park.htm waar we tevens onze Amerikaanse vrienden John & Lauriel zouden ontmoeten. Met hun gezin gingen we een deel van deze vakantie doorbrengen. Lauriel is voor het grootste gedeelte van haar jeugd in dit land opgegroeid en spreekt de taal dus vloeiend....verder is ze overigens een toerist in eigen land en weten zij en haar man nog te verdwalen op een stukje van 500 meter....hilarisch!

Ons hotel lag in het nationale park, erg dichtbij de vulkaan. En tot onze grote verrassing hoorden wij op de eerst ochtend een enorme "grom" uit de aarde komen: jawel, het was de vulkaan. Super om mee te maken! Gelukkig kwam er natuurlijk niet een enorme eruptie achter aan; alleen een "pufje" uit de punt. Tijdens ons verblijf hier, hebben we een wandeling over lava (niet recent natuurlijk) gemaakt, watervallen bezocht, ons uitgebreid laten voorlichten over slangen en gerelaxed in de hotsprings van de vulkaan. Deze hotsprings zijn overigens luxe zwembaden gevuld met warm (tot zeer heet) en mineraalrijk waterhttp://www.arenal.net/baldi-hot-springs.htm .

Daarna stond Monteverde http://www.monteverdecostarica.com/ op de agenda waar we in de jungle Anouk's 8e verjaardag hebben gevierd en we hebben "geziplined" http://www.monteverdeinfo.com/canopy/tour.htm. Heel cool om te doen, maar ook wel heeeeeel spannend...zo hoog in de lucht......

Ook een bezoek aan een koffie/suikerplantage mocht niet ontbreken. Zo weten we nu dat "dark roast coffee" de minste cafeine bevat: nou dat was voor ons wel ff een eye-opener. Gelukkig wordt het effect opgeheven door deze koffie met weinig water te zetten (espresso)...pffjuw..wat een opluchting :-)

Na Monteverde zijn wij, de Nipsen, weer richting San José gaan rijden, en hebben John en Lauriel hun reis naar de kust voortgezet. Op de valreep hebben we op de dag van vertrek nog een bezoek gebracht aan de vulkaan Poas http://en.wikipedia.org/wiki/Po%C3%A1s_Volcano Deze hadden we een aantal maanden geleden al vroeger op de route geplaatst maar hebben we moeten skippen ivm een aardbeving: ons geboekte hotel: poef...weg!! Nu een aantal maanden later werd ons duidelijk dat de weg ernaartoe weer begaanbaar was en dus wilden we dit toch nog even gaan bekijken. de vulkaan El Arenal zie je vanaf de onderkant; Poas bekijk je vanaf de bovenkant: zo de krater in....tenminste als er geen enorme laag mist hangt...zoals bij ons ?*&%$@#@@!! Niets gezien dus......

Kortom: een bijzondere vakantie in een heel bijzonder (en zeer "groen-denkend-ecologisch-vriendelijk) land waar je heerlijk kan eten en mag genieten van de enorme gastvrijheid van de bevolking.

PURA VIDA!!!!

Tim

Happy Birthday Tim!!!!

Veel plezier vandaag en kijk maar uit met die mooie nieuwe fiets van je! Volgend jaar zijn we weer gewoon op je feestje aanwezig :-)

Dikke kus & Knuffels van de Nipsen

We zijn dur ff niet :-)

Voor wie het nog niet wist: vanaf woensdag 25 maart t/m 4 april zijn we op vakantie naar Costa Rica. De 1e 4 dagen zitten we echt in een heeeeeel vervelend hotel: http://www.tamarindodiria.com/ Daarna zijn we op doorreis naar....

wordt vervolgd....

over 2 weken....

dan staan alle verhalen en foto's op de blog :-))

O ja, nog wel het volgende: afgelopen weekend is er de grote Virginia Beach Marathon geweest en het was top! Niet alleen de volwassenen hebben topprestaties neergezet maar ook onze kleine telgen waren fantastisch!

Op de 26.2 yards: Hidde & Marieke

Op de 1 Mile: Roos, Jenna, Koen & Anouk

Op de 8 Km: Megan, Emmy, Timo & Gerbe

Op de 1/2 marathon: Marcel, Monica & Patty

Op de hele marathon: Gerbe en André (die overigens een toptijd heeft neergezet van 3:12:54 en zich hierdoor heeft gekwalificeerd voor de marathon van Boston!!!)

Iedereen Van Harte Gefeliciteerd!!!!

Lieve opa en oma Krol,

Hartelijk Gefeliciteerd met jullie trouwdag!!

Dikke knuffel van ons allemaal

XXX

FF wachten nog....feestje!!!

Nog geen 2 dagen terug of we zijn alweer begonnen met het plannen van een nieuw feestje: het grote Koninginnedag-feest oftewel : Queens Birthday Party (QBP). Misschien weten jullie het nog van vorig jaar maar dit was een redelijk groot feestje met een paar honderd gasten....Dit jaar zijn we iets eerder begonnen met de voorbereidingen en de planning van het evenement omdat er ook veel genodigden waren die niet konden maar wel heel graag wilden komen als ze het maar iets eerder hadden geweten. Dussss...dit jaar krijgt iedereen de vooraankondiging aan het einde van deze maand. Vind je het leuk om het een beetje te volgen, kijk dan op de volgende site: http://dutchqueensbirthdayparty.blogspot.com/ Jo's 2e blog die ze heeft gemaakt en gaat bijhouden. En uiteraard nodig ik iedereen uit om in ons gastenboek te schrijven!!

Verder gaat hier alles z'n gangetje: zelf ben ik weer aan het bijtanken van de trip naar NL. M'n lichaam heeft dit keer geweigerd om op het Nederlandse tijdschema te gaan functioneren (jet-lag heet dat dan denk ik). Hier in de US aangekomen (na geheel onverwachts te worden ge-upgrade op de vlucht van Schiphol naar DC naar business-class samen met m'n buurman Gerbe die toevallig op dezelfde vlucht terugvloog ....), ging het weer een stuk beter. Ik denk dat de champagne, waarmee we de vlucht begonnen, de truc heeft gedaan......hihi...... Ik eet in ieder geval weer 3 maaltijden per dag. In NL kwam ik max tot 2 .........

Oh ennuh....Gerbe: thanks voor het regelen van die upgrade....vond het gezellig!!

Surprise!!!!!!

Nou en wat een surprise want Jo is niet in de USA......nee, Jo zit in Nederland! Hahaha en dat had ik aan bijna niemand verteld. Ik wilde wel eens een keer meemaken om als verrassing bij de ouders voor de deur te staan....tja, what can I say......m'n moeder kon bijna aan het zuurstof op z'n zachts gezegd, hihihi! En ook m'n schoonouders wisten niet wat ze zagen toen ik ineens in de zaak stond....zo grappig!
Maar goed, ik ben niet voor niets in Nederland. Het is een soort werkbezoek. Ik had een aantal afspraken bij recruitment bureaus staan die mij op basis van m'n cv en aanbevelingsbrieven hadden uitgenodigd. Daar werd Jo natuurlijk wel heel erg blij van! Want ik wil weer hard aan de slag zodra we in Nederland zijn. Uiteraard wordt dit bezoek gecombineerd met etentjes, borrels en slaappartijtjes bij vriendjes en vriendinnetjes. Om alvast maar weer een beetje te wennen aan Nederland :-)

O ja, en ik werd trouwens ook nog verrast want m'n neef Jeroen Krol en z'n vrouw Alice zijn zwanger!!!!!! Yeah!!!! Nogmaals van Harte Gefeliciteerd guys!

Dikke kus,
Jo

Yes we can!

Dat waren de woorden van André en Natalie want hoe dan ook, ze zouden erbij zijn met de inauguratie van President Barack H. Obama in Washington DC! De afgelopen paar weken werd duidelijk dat het een hele uitdaging zou worden om erbij te kunnen zijn. Alle bruggen vanuit Virginia naar DC werden voor verkeer afgesloten. De enige manier om de stad in te komen was te voet, per metro of per fiets. De Mall http://www.washington-landmarks.com/map_national_mall.html werd in stukken opgedeeld waar je soms toeganskaarten voor moest hebben. Er werden miljoenen mensen verwacht en het zou koud worden.....en dus stapten André en Natalie op de fiets en zijn ze naar DC gereden! En met succes want ze stonden op de Mall recht tegenover het Capitol nog voor het Washington Monument en konden ze op een van de geplaatste tv-schermen de hele inauguratie prima volgen. Geladen door de geweldige sfeer en opgewarmd door de meegenomen warme appelcider met Captain Morgans spiced rum, hebben ze de kou doorstaan. Zij waren erbij; een bijzonder stukje geschiedenis is geschreven. http://www.boston.com/bigpicture/2009/01/the_inauguration_of_president.html
Marcel en ik zijn thuis gebleven met alle kinderen. De hele dag CNN gekeken terwijl de Obama koekjes gretig aftrek vonden bij de kids. Het voelde eigenlijk net als Koninginnedag alleen nu geen oranje kleding aan. Nee, we hadden natuulijk speciale Obama shirts voor de gelegenheid aangeschaft :-)
Nooit verwacht zo Amerikaans te worden: geen cola meer zonder ijs. 's morgens naar school rijden met koffie in de thermo-mok, bij Starbucks een Caramel Macchiato scoren, onbekenden de vraag stellen Hoe het met ze gaat?, BBQ'n verkiezen boven een prakkie aardappels/vlees/groente, van iedere winkel verwachten dat je gekochte spullen tot minimaal 3 maanden na aankoop nog terug kan brengen (en soms tot een jaar!!!!), 24 uur per dag de mogelijkheid hebben om melk te kopen en ..... dan nu met een brok in mijn keel in m'n Obama shirt naar CNN te kijken naar de inauguratie van de 1e Afro-American president http://www.youtube.com/watch?v=3PuHGKnboNY. Geloekig ik prwaat nog wel gewoon Nederlands met geen accent, hihihi!

Lekker Boggelen!

Afgelopen week hadden we bezoek vanuit Nederland: 2 ex-collega's van Martinair. Imrance en Caspar ken ik al vanaf 1992. Met Imrance heb ik zelfs bijna een jaar samengewoond in Amstelveen. En dus was dit een week van herinnneringen ophalen en elkaar weer ff updaten want ondanks dat Caspar nog steeds bij Martinair werkt, lijkt het dat ik beter op de hoogte ben van alle roddels bij de firma, hahaha! Imrance en Caspar hebben uitgebreid DC bezocht en aardig wat cultuur opgesnoven. Maar aangezien zij erachter waren gekomen dat je redelijk in de buurt kan gaan skiën, wilden zij dit zeker niet missen. En zo geschiedde...... Tja en kijkend naar de foto's is het logisch dat ze op Liberty Mountain nog steeds over Caspar praten. Hard to miss kun je wel zeggen! Een fel-oranje vlek die over de piste heen vloog! Weer een topdag geweest want de pistes waren super en het was erg rustig. Om Immie hebben we natuurlijk erg moeten lachen: onze eigen Ugly Betty....hahaha...sorry Im! Gelukkig komt het allemaal goed zodra de muts en oorwarmers af zijn.

Deze 2 lieve collega's zijn overigens ook 2 bourgondiërs: lekker genieten van een paar fantastische steaks (die met -10 Gr C toch buiten op de BBQ waren gegooid door Dré) en wanneer ze thuis kwamen een lekker glaasje wijn (van de soort Bogle). En dus hebben we zo'n beetje de hele week wel ge-Boggeled :-))

Aangezien er een boodschappenlijstje was meegekomen vanuit Nederland "moest" er worden geshopped: Tysons werd afgestruind voor Uggs (heeele onelegante maar superhippe Australische laarzen met schapenwol) en op de weg naar de luchthaven op de dag van vertrek zijn de Outlet-winkels in Leesburg bezocht....ben benieuwd hoe dat is afgelopen.......

Lieve Im & Cas,

Jullie waren super-gasten! De kids vonden het fantastisch dat jullie spelletjes met ze speelden en de Donald Duck en Tina zijn helemaal in goeden aarde gevallen! Denk niet dat we nog onder een abonnementje gaan uitkomen nu..... We vonden het leuk dat we ook Imrance's verjaardag hier mochten vieren en helemaal dat ze op haar eigen feestje heerlijk voor ons heeft staan koken! Sorry Cas dat ik Imrance aan een nieuwe hobby heb geholpen: het verzamelen van de Starbucks mokken :-) Dank voor jullie leuke verhalen in ons gastenboek....en ja, we weten het....het is een rotleven hier.......

Op de ski's

Het was heerlijk...weer een dagje op de ski's. De laatste dag van "winterbreak" zijn we met de familie Verhaaf en Van Egmond ( minus Marcel, Monica en André want die moesten centjes verdienen) naar Liberty Mountain gereden en hebben we genoten van een dag in de sneeuw. Blauwe lucht, zonnetje en genietende kinderen. Super gewoon! Geen calamiteiten zoals gebroken polsen; nee, niets anders dan een paar rode wangen, glinsterende ogen en de vraag: "gaan we nog een keer, asjeblieft????". Koen is de hele dag "op stap" geweest met de opa van de Verhaaf meiden, Hidde met z'n mama (en heeft ff een tukkie in het restaurant gedaan om bij te tanken, hihi), Gerbe met z'n meiden over black diamant pistes en Jo met de Roos en Anouk waarbij de gouden kreet "BOCHTJES MAKEN!!!!!!" was..... Rosalietje gaat namelijk het liefste laagvliegend de hele piste naar beneden in een "pizzapunt"; gaat lekker hard en daar houdt ze wel van (mmmhhh....dochter van een F16 vlieger???)!
Moeten we toch echt vaker doen, gewoon ff zo'n dagje naar de sneeuw, beetje skiën.....

Back to normal....

Back to normal...

De hopsende verlichte herten en de "schitterende" ijspegels (buitenverlichting) zitten weer in de doos. De kerstbomen zijn afgetuigd.... Alles weer terug bij het oude; ook weer lekker.

De afgelopen 2 weken zijn wat druk geweest. De ouders van André kwamen op 1e kerstdag aan en hebben hier de rest van de kerst gevierd. Terwijl eigenlijk deze volgens Amerikaanse begrippen al voorbij was. Geen 2 kerstdagen zoals in Nederland, maar slechts 1 kerstdag. De volgende dag gaat iedereen richting de winkel om of zijn kadootje te ruilen of zijn "giftcard" te spenderen: Welcome to Boxing Day!

Wij daarentegen hebben besloten om er zelfs een 3e kerstdag aan vast te plakken. Dit ivm met onze grote kerstdiner voor 30 gasten. Tafels gedekt, eten gekookt, speeches geschreven en holladijee: feesten! Zoals verwacht helemaal gezellig en het eten dat iedereen had gemaakt was fantastisch. Daar kan de locale cateraar nog een puntje aan zuigen :-) Alle gasten hadden hun mooiste kleding aangetrokken en zo hadden wij ons enige echte 3e kerstdagdiner! Daar gaan we vast nog vaak aan terugdenken......

Uiteraard zijn we niet voorbij gegaan aan de verjaardagen van Rinus (André's vader) van André zelf in deze drukte. Een toost, kadootjes en uit eten bij de Outback. Nog van harte mannen!!

Oud en Nieuw hebben we gevierd bij de Van Egmondjes. Bijna de hele club weer bij elkaar, jummie hapjes en een champagne fles van 3 liter maakten het feestje compleet! We beginnen er zelfs al aan te wennen dat er geen vuurwerk wordt afgestoken. In plaats daarvan worden de sigaren opgestoken! Ugh ughu!

Deze week hebben de kinderen nog vakantie en proberen we nog een dagje te gaan skiën. Tja, wat zei ik ook alweer??? Back to normal....hahaha...ff dagje skiën!!

Het Nieuwe Jaar

Vanaf de andere kant van de "plas" willen wij iedereen een fantastisch 2009 toewensen!

Op naar een jaar vol met nieuwe uitdagingen en spannende gebeurtenissen....

Op naar nog meer gezellige etentjes, lekker bojjelen (hik) en avondjes uit....

Op naar de vakantie naar Costa Rica...

Op naar het ontvangen van de laatste bezoekers hier in McLean...

Op naar de verhuizing en het afscheid nemen van al onze fantastische vrienden hier...

Op naar 2009!!!