It giet oan!

"Sipping on my coffee" denk ik: djeez.....een jaar geleden wisten we net een aantal weken dat we weer zouden gaan verhuizen naar de VS en nu zit ik hier bij Starbucks met mijn laptopje om notabene kwart over 7 's morgens met een Grande Caramel Machiato die ik zojuist via de Starbucks app heb besteld en betaald. The American way; and I love it!

Het is hier de afgelopen weken koud geweest, bitter koud! Gevoelstemperaturen van soms - 23 Gr Celsius. Niet veel sneeuw maar wel een dikke laag met ijs. Dit had in Nederland ongetwijfeld gezorgd voor de "It giet oan" Elfstedentocht #sorry?! Ongewoon koud overigens voor deze regio; de koude lucht vanuit het noorden die over de Great lakes deze kant op kwam, is van zeer grote invloed. Het heeft in grote delen van het land gezorgd voor bergen met sneeuw en zelfs in Texas en Florida is het koud geweest. Maar verder is de "climatchange" not happening en kan worden gezien als "fake news" volgens iemand in het Witte Huis. 😶  En alhoewel we het allemaal wel hebben ervaren als echt heel koud, leverde het natuurlijk wel mooie plaatjes op. We zijn zelfs met een clubje Nederlanders op de schaatsen gestapt. Vond het doodeng: sinds 1999 niet meer op de schaats gestaan en al helemaal niet op natuurijs. Maar wat was het gezellig kneuterig: koek, zopie & glühwein mee genietend van de zon, frisse lucht en het soms oorverdovende krakende ijs.

In de weken voor de Kerst wordt er veel georganiseerd hier in de omgeving. Zo zijn wij naar de Winter Walk of Lights geweest. Een park wordt compleet omgetoverd met licht. Ik probeer een omschrijving ervan te maken maar eigenlijk moet je dit echt ervaren. Je wordt overvallen door de kleur intensiteit, bijna magisch. En bijzonder om dit met het gezin te doen wetende dat Anouk de Kerstvakantie in Nederland ging doorbrengen bij Max en de opa's & oma's. Een 1e Kerst zonder ons meissie 😢 maar we realiseerden ons ook dat aan de andere kant van de plas er een heleboel mensen met smart op haar zaten te wachten.

Op 16 december hebben we met een aantal collega's de kou in de vroege ochtend getrotseerd om kransen te leggen op Arlington National Cemetery. Heel bijzonder om te mogen doen: met duizenden vrijwilligers werden er meer dan 400.000 kransen gelegd. Wat me heel erg heeft geraakt is dat met het leggen van de krans, ons werd verzocht om de naam op het graf voor te lezen. Je overlijdt 2 keer: het moment dat de laatste adem wordt uitgeblazen en het moment dat je naam nooit meer wordt uitgesproken. Daar had ik nog nooit over nagedacht. En dus met veel respect alle namen voorgelezen.

We zijn de feestdagen in stijl begonnen: een heuse Ugly Sweater Kerstborrel bij ons thuis wat voor ons meteen de eerste gelegenheid was om het grootste gedeelte van de Nederlandse collega's (en ondertussen vrienden) van zowel het F35 programma als van de ambassade uit te nodigen. Een "mannetje" of 50, helemaal gezellig! Werkelijk iedereen had enorm zijn best gedaan om een trui te vinden of te maken. Zelfs Santa was er tot onze grootste verrassing!
En toen was het Christmas day: anders dan anders maar niet minder gezellig. Noem het maar Kerst 2.0 😉  Kerstavond met z'n 3tjes aan de kaasfondue, kerstochtend facetimend met Anouk & Max (die bij opa en oma waren) de cadeautjes uitgepakt, 's middags in het bos een heerlijke kkkkkoude wandeling gemaakt en 's avonds naar vrienden voor een gezellig diner.
Tweede Kerstdag kennen ze hier niet: dat is Boxingday. De dag dat eventueel de kerstcadeautjes in de winkel worden omgeruild en een dag van talloze "you don't wanna miss it" aanbiedingen in winkels. Die hebben wij maar even een keertje overgeslagen. De afgelopen maanden hebben we al zoveel moeten aanschaffen dat je een soort shop-moeheid krijgt, Yap....dat zei ik echt! We zijn via Shenandoah National Park naar The Natural Bridge en de The Coffee Pot gereden. Heerlijk toeren, prachtige omgeving, frisse lucht en Mac Donalds als diner. Beter gaat het niet worden op 2e kerstdag hahaha!

En zoveel plannen als we hadden tussen Kerst en Oud & Nieuw: KABOEM! Het griepvirus genadeloos toegeslagen bij Jo. Doodziek tot aan de jaarwisseling in bed gelegen en ik was niet de enige: een lokaal Nederlands epidemietje was geboren. Oudejaarsavond hebben we gelukkig wel kunnen vieren bij vrienden; een avond gevuld met spelletjes (oliebollen contest, tissues estafette, bierpong zonder bier, M&M's op kleur sorteren, bekers stapelen en ga zo maar door) en voor we het wisten was het 5 voor twaalf en vielen alle reeds ingeschonken champagne glazen als een dominospel ook nog ff om. Al die tissues kwamen ineens weer heel goed van pas in ieder geval. Maar goed, om 12 uur stond iedereen (30 man +) toch met een gevuld glas in de hand en konden we proosten op een mooi nieuw jaar: 2018!

En de 1e weken van januari? Die hebben we gevuld met leuke dingen doen: André en Koen zijn een dag gaan snowboarden @Whitetail dat hier op slechts 90 minuten rijden vandaan ligt. We zijn met z'n allen naar een basketballgame geweest in DC van de Washington Wizards. Uiteraard all the way met pizza, bier (niet voor de kids uiteraard....laat dat ff duidelijk zijn.....drank mag hier pas vanaf je 21e #armeKoen), het volkslied en de cheerleaders. Vervolgens een bezoek aan het National Gallery of Art museum voor de tentoonstelling van o.a. Vermeer en tenslotte Jo na 9 jaar weer voor het eerst op de skies tijdens de Womens Day @Whitetail. Met 4 andere Defensiemeisjes een hele dag met blauwe hemel en warme zon op heerlijke pistes doorgebracht tijdens een perfect georganiseerde dag. Ik kan niet anders zeggen: helemaal de bom! Exact 2 jaar na mijn heupoperatie kunnen concluderen dat de heupjes nog (of weer) prima kunnen skiën. Op naar Colorado! Laten we die bucketlist maar eens verder gaan afvinken 😊

En dan het nieuws waar we allemaal op hebben zitten te wachten: Koen heeft z'n rijbewijs!
Freedom 4 everybody en wij hebben vanaf nu een chauffeur voor alle borrels, etentjes en feesten.

Ik zeg......