Met het schaamrood op mijn kaken......

....... zie ik dat het echt al maanden geleden is dat ik heb geschreven. Geeft je toch te denken: hoe dan?

Kijkend door mijn foto's van de afgelopen maanden, zie ik dat er best veel is gebeurd en dat er weinig vrije tijd was (als in niet 'niet-bestede' tijd). Onvoorstelbaar voor iemand die tegenwoordig de "stay-at-home-mom" is toch? Dus ff McLean life in een management samenvatting 😁

• Een pittige val van dochterlief waardoor ze maanden zoet was met zeer pijnlijke nek & schouders, ziekenhuisbezoeken en behandelingen door een fysio. En mams natuurlijk druk met alle organisatie er omheen;
• Vroeg uit bed (uh....zelfs 's nachts) om alle schaatswedstrijden te kunnen zien van de Olympische Winterspelen Toegegeven hier zat wat vrije tijd in, maar ja......prio's stellen 😄;
• Van de skipiste 🏂naar in een t-shirt in de cabrio 😎 terug naar een enorme hoeveelheid sneeuw⛄. Het weer is hier behoorlijk flaky;
• Een weekendje weg met DE man om onze trouwdag te vieren in Bethany Beach waar we vooral mist hebben gezien dussssssss;
• Een enorme storm waardoor we dagen zonder stroom & water hebben gezeten. Doordat we gebruik maken van een waterput (en niet aangesloten zitten op de waterleiding) waarvan het water omhoog gepompt moet worden, had de stroomstoring een enorme impact. Na 2 dagen uiteindelijk besloten te evacueren naar goede vrienden hier in de buurt. De enorme kou en het niet hebben van water was echt niet meer te doen. Uiteindelijk na de storm een aggregaat van de landlord gekregen zodat we dit probleem in de toekomst niet meer hebben gelukkig;
• Hoog bezoek vanuit Toronto: feels-like family neef Hardy was op doorreis naar Florida en heeft bij ons een stopover gemaakt. Mooie gelegenheid om weer een keertje de hop on-hop off bustour in DC te doen. Beetje jammer dat het nog steeds koud was de de cherry blossoms 10 dagen later pas tot bloem kwamen. Desalniettemin super leuk om Hardy na zo'n jaar of 30 (?) weer te zien!
• Koen zijn 1e aanrijding gehad met de VW Jetta. Beetje jammer van de schade aan de auto maar gelukkig geen persoonlijk letsel. Wel enorm geschrokken natuurlijk. Om het maar positief te benaderen: hij is weer een ervaring rijker met het afhandelen van een dergelijk voorval. Politie (uh.....3 wagens sterk🚔🚔🚔 wel te verstaan) erbij en het vervolgens afhandelen met de verzekering. De schade hadden we binnen een paar dagen laten herstellen en onlangs hebben we gehoord dat hij (dus: wij) niet liable (verantwoordelijk) zijn. Schade gaat worden verhaald op de andere partij, pfjuw......

Naast alle belevenissen hier in de VS gebeurde er ook e.e.a. met het thuisfront in Nederland. Mijn moeder met spoed opgenomen in het ziekenhuis a.g.v. longproblemen. Zorgwekkend, ben bijna op het vliegtuig gesprongen en nu een aantal weken later (ze is wel weer thuis) zijn we nog steeds niet helemaal "out of the woods". Dankbaar voor de ouders van André die gelukkig dichtbij wonen en de helpende hand bieden. En voor mijn vriendinnetje Linda die ook nog eens een surprise visit in het ziekenhuis aan haar bracht 😘 .

Onze vrije tijd werd verder gevuld met chique werkgerelateerde avondjes uit zoals het Ambassador Heineken Award dinner https://en.m.wikipedia.org/wiki/Netherland-America_Foundation en de viering van de 100e verjaardag van de Britse Luchtmacht in het National Air & Space Museum in DC. André liep ondertussen nog ff snel (in 3:14:19 wel te verstaan) een marathon en werd zelfs eerste in zijn leeftijdscategorie #goingforgold!
Daarnaast druk in de voorbereiding voor onze *Kings Birthday Party die we organiseren met het hele Nederlandse JPO team. Een traditie die we in 2008 met onze eigen "McLean Kliekeboetjes" zijn begonnen. Super om te zien dat we het nog steeds organiseren in 2018! Serieus geprofessionaliseerd met meetings, notulen, actielijsten (ik hou ervan 😆), budget en discussies over randvoorwaarden m.b.t. het weer. Datum gezet op 5 mei omdat we anders in de knoei kwamen met de grote viering op de Nederlandse ambassade met een "raindate" op 12 mei. En guess what......die hadden we nodig!

En jawel: onze 1e vakantiegangers zijn aangekomen en alweer vertrokken. De ouders van André hebben een vakantie van 3 weken bij ons doorgebracht met ondertussen nog extra bezoek van vriendinnetje Yoc Lan (die tevens mijn opvolgster bij het Programmabureau is) en haar dochter Eveline. Dagen werden gevuld met het vieren van koningsdag op de ambassade, bij een temperatuur

van 34 Gr C + de dodenherdenking bijwonen bij het Dutch Carillon in Arlington, shoppen till we droppen, gezellig uit eten, borrelen (yummie cocotinies), spelletjes spelen, DC sightseeing, museumbezoeken en lekker bijkletsen. Helaas moesten we de *KBP uitstellen naar 12 mei waardoor Yoc en dochterlief er helaas niet meer bij konden zijn. Overigens wel een topfeest geworden met zo'n 230 gasten! Compleet met oud Hollandse kinderspelen, bitterballen, Nederlandse kaas, Heineken bier, 32 Gr C (met helaas een enorme hoosbui aan het begin van de avond) en iedereen in het Oranje! Kijk op KBP 2018 en KBP impressie voor foto's en wat filmpjes. De polonaise aan het eind zegt genoeg ;-)


Ondertussen ook begonnen met het opruimen van de tuin (20 jaar aan bladeren en takken....geen geintje!) en het zwembad. Het weer is ondertussen serieus opgewarmd en dus werd de roep voor de opening van het zwembad steeds harder. Niet alleen van ons eigen gezin maar ook van onze gasten en collega's haha! Er waren wat horden te nemen met het zwembad maar het is onze poolman Igorrrrrrrr (big Slovenian guy) gelukt om alles up & running te krijgen. Opa heeft na al zijn harde werk in de tuin en bij het zwembad, gelukkig ook nog kunnen genieten van het zwembad zelf.

En nu: bezoek allemaal weer naar huis, het weer sucks door de enorme hoeveelheid regen (dat begon met een tornado en een hele partij onweer) die is gevallen en de komende dagen nog gaat vallen. We blijven heerlijk in de weather alerts; de tornado warning hebben we dit keer wel serieus genomen. Hoppetaa de basement in met thermoskan koffie en opgeladen telefoons. Aldoende leert men 😎. Op dit moment hebben we continue flood warnings (overstromingen). En ook weer niet onterecht voor deze omgeving. Gelukkig wonen wij op een heuvel en hebben we direct rond het huis er weinig last van. In het nieuws zie ik echter geheel andere berichten voor de staat Maryland en dat is bijna letterlijk om de hoek. Nieuws op tv blijft aan: gelukkig hebben ze OVERAL reporters staan om het nieuws te coveren. Je zou toch eens wereldnieuws moeten brengen op tv ..... uh nee.....daarvoor zetten we nog steeds iedere avond het NOS journaal aan via internet. Blijf je nog een beetje op de hoogte.......

                                     Een paar maanden In a nutshell ;-) #fotoos

En de komende periode? Centraal staat het woord "vakantie". Voor ons zelf maar zeker ook voor alle vrienden/familie die langs gaan komen in de komende periode. Kop-staart bezoeken tot aan september. Wij zijn er klaar voor!

It giet oan!

"Sipping on my coffee" denk ik: djeez.....een jaar geleden wisten we net een aantal weken dat we weer zouden gaan verhuizen naar de VS en nu zit ik hier bij Starbucks met mijn laptopje om notabene kwart over 7 's morgens met een Grande Caramel Machiato die ik zojuist via de Starbucks app heb besteld en betaald. The American way; and I love it!

Het is hier de afgelopen weken koud geweest, bitter koud! Gevoelstemperaturen van soms - 23 Gr Celsius. Niet veel sneeuw maar wel een dikke laag met ijs. Dit had in Nederland ongetwijfeld gezorgd voor de "It giet oan" Elfstedentocht #sorry?! Ongewoon koud overigens voor deze regio; de koude lucht vanuit het noorden die over de Great lakes deze kant op kwam, is van zeer grote invloed. Het heeft in grote delen van het land gezorgd voor bergen met sneeuw en zelfs in Texas en Florida is het koud geweest. Maar verder is de "climatchange" not happening en kan worden gezien als "fake news" volgens iemand in het Witte Huis. 😶  En alhoewel we het allemaal wel hebben ervaren als echt heel koud, leverde het natuurlijk wel mooie plaatjes op. We zijn zelfs met een clubje Nederlanders op de schaatsen gestapt. Vond het doodeng: sinds 1999 niet meer op de schaats gestaan en al helemaal niet op natuurijs. Maar wat was het gezellig kneuterig: koek, zopie & glühwein mee genietend van de zon, frisse lucht en het soms oorverdovende krakende ijs.

In de weken voor de Kerst wordt er veel georganiseerd hier in de omgeving. Zo zijn wij naar de Winter Walk of Lights geweest. Een park wordt compleet omgetoverd met licht. Ik probeer een omschrijving ervan te maken maar eigenlijk moet je dit echt ervaren. Je wordt overvallen door de kleur intensiteit, bijna magisch. En bijzonder om dit met het gezin te doen wetende dat Anouk de Kerstvakantie in Nederland ging doorbrengen bij Max en de opa's & oma's. Een 1e Kerst zonder ons meissie 😢 maar we realiseerden ons ook dat aan de andere kant van de plas er een heleboel mensen met smart op haar zaten te wachten.

Op 16 december hebben we met een aantal collega's de kou in de vroege ochtend getrotseerd om kransen te leggen op Arlington National Cemetery. Heel bijzonder om te mogen doen: met duizenden vrijwilligers werden er meer dan 400.000 kransen gelegd. Wat me heel erg heeft geraakt is dat met het leggen van de krans, ons werd verzocht om de naam op het graf voor te lezen. Je overlijdt 2 keer: het moment dat de laatste adem wordt uitgeblazen en het moment dat je naam nooit meer wordt uitgesproken. Daar had ik nog nooit over nagedacht. En dus met veel respect alle namen voorgelezen.

We zijn de feestdagen in stijl begonnen: een heuse Ugly Sweater Kerstborrel bij ons thuis wat voor ons meteen de eerste gelegenheid was om het grootste gedeelte van de Nederlandse collega's (en ondertussen vrienden) van zowel het F35 programma als van de ambassade uit te nodigen. Een "mannetje" of 50, helemaal gezellig! Werkelijk iedereen had enorm zijn best gedaan om een trui te vinden of te maken. Zelfs Santa was er tot onze grootste verrassing!
En toen was het Christmas day: anders dan anders maar niet minder gezellig. Noem het maar Kerst 2.0 😉  Kerstavond met z'n 3tjes aan de kaasfondue, kerstochtend facetimend met Anouk & Max (die bij opa en oma waren) de cadeautjes uitgepakt, 's middags in het bos een heerlijke kkkkkoude wandeling gemaakt en 's avonds naar vrienden voor een gezellig diner.
Tweede Kerstdag kennen ze hier niet: dat is Boxingday. De dag dat eventueel de kerstcadeautjes in de winkel worden omgeruild en een dag van talloze "you don't wanna miss it" aanbiedingen in winkels. Die hebben wij maar even een keertje overgeslagen. De afgelopen maanden hebben we al zoveel moeten aanschaffen dat je een soort shop-moeheid krijgt, Yap....dat zei ik echt! We zijn via Shenandoah National Park naar The Natural Bridge en de The Coffee Pot gereden. Heerlijk toeren, prachtige omgeving, frisse lucht en Mac Donalds als diner. Beter gaat het niet worden op 2e kerstdag hahaha!

En zoveel plannen als we hadden tussen Kerst en Oud & Nieuw: KABOEM! Het griepvirus genadeloos toegeslagen bij Jo. Doodziek tot aan de jaarwisseling in bed gelegen en ik was niet de enige: een lokaal Nederlands epidemietje was geboren. Oudejaarsavond hebben we gelukkig wel kunnen vieren bij vrienden; een avond gevuld met spelletjes (oliebollen contest, tissues estafette, bierpong zonder bier, M&M's op kleur sorteren, bekers stapelen en ga zo maar door) en voor we het wisten was het 5 voor twaalf en vielen alle reeds ingeschonken champagne glazen als een dominospel ook nog ff om. Al die tissues kwamen ineens weer heel goed van pas in ieder geval. Maar goed, om 12 uur stond iedereen (30 man +) toch met een gevuld glas in de hand en konden we proosten op een mooi nieuw jaar: 2018!

En de 1e weken van januari? Die hebben we gevuld met leuke dingen doen: André en Koen zijn een dag gaan snowboarden @Whitetail dat hier op slechts 90 minuten rijden vandaan ligt. We zijn met z'n allen naar een basketballgame geweest in DC van de Washington Wizards. Uiteraard all the way met pizza, bier (niet voor de kids uiteraard....laat dat ff duidelijk zijn.....drank mag hier pas vanaf je 21e #armeKoen), het volkslied en de cheerleaders. Vervolgens een bezoek aan het National Gallery of Art museum voor de tentoonstelling van o.a. Vermeer en tenslotte Jo na 9 jaar weer voor het eerst op de skies tijdens de Womens Day @Whitetail. Met 4 andere Defensiemeisjes een hele dag met blauwe hemel en warme zon op heerlijke pistes doorgebracht tijdens een perfect georganiseerde dag. Ik kan niet anders zeggen: helemaal de bom! Exact 2 jaar na mijn heupoperatie kunnen concluderen dat de heupjes nog (of weer) prima kunnen skiën. Op naar Colorado! Laten we die bucketlist maar eens verder gaan afvinken 😊

En dan het nieuws waar we allemaal op hebben zitten te wachten: Koen heeft z'n rijbewijs!
Freedom 4 everybody en wij hebben vanaf nu een chauffeur voor alle borrels, etentjes en feesten.

Ik zeg......

Oooooh Hoooo Hoooo Hoooo!

Ooooh en poef! Hello December!😳 En eigenlijk zijn we vanaf oktober al heel druk bezig met wat hier The Holidays zijn: Halloween, Thanksgiving, Christmas en New Years Eve.
En ja....voordat Sinterklaas Nederland weer uit is, is bij ons de Kerstboom er al in. Overal worden de verlichte Kerstbomen onthuld en zijn de Kerstliedjes niet meer weg te denken. We doen er graag aan mee onder het genot natuurlijk van een Starbucks Hot Peppermint Mocha. Hooo Hooo Hooo!


We zijn begonnen met een heuse pumpkin carve party. We waren uitgenodigd bij een van de Amerikaanse collega's vanuit het F-35 programma. En daar waar iedereen ontzettend zijn best deed om een mooie pompoen te maken, hebben André en ik ons vooral gericht op de hapjes en drankjes (uh....het nuttigen ervan wel te verstaan). Wij hadden geen "kids" bij ons en hebben het creatieve deel dit keer aan de rest overgelaten. En iedereen kon ook met recht trots zijn op het resultaat. Een paar mooie juweeltjes ertussen!

Halloween was de volgende uitdaging: outfit gevonden (Jo als Queen of Harts, Dré als ScoobyDoo (omdat het feest bij Shaggy (call sign) was) en Koen als zijn Handsome self 😉 ) en met plezier gedragen. Godzijgedank dit keer geen op-de-rand-van-kinky-outfit in tegenstelling tot ons laatste Halloween feestje hier in de States. En ja....we hebben altijd die foto's nog . Als je goed zoekt, kun je ze nog vinden op deze blog🙈. 
Verwelkomd met heerlijke bubbels en een heus "red carpet" moment met foto's. Super leuk dat ook echt bijna iedereen zich in een Halloween outfit had gehesen. Kids groot en klein door het dolle heen door de spooky basement en alle vormen van suiker. Komkommertjes en tomaatjes werden over het hoofd gezien hahaha! Catering was potluck style, dat wil zeggen dat iedereen iets meeneemt. En natuurlijk het Halloween thema: de "Severed toes in bandages" recept  en "Scary eggs" recept waren niet alleen erg leuk om te maken, maar smaakten ook nog eens prima 😜 .


Tussen al dit feesten door, wordt er heus nog wel hard gewerkt: niet alleen op kantoor maar zeker ook thuis want OMG....al die bomen....met al die blaadjes....arrghhhh! Prachtig gezicht, dat wel maar een enorme klus om het weg te werken. Voor de mannen dan....de meisjes houden zich afzijdig ;-)

Een jaarlijks terugkerend ritueel is de feestverlichting buiten aan het huis. Maakt niet uit in welk land of welke straat: ijspegels it is! En omdat dit huis nog ff iets hoger is dan de Nederlandse ladder lang was, hebben we via Craigslist (soort Marktplaats) maar meteen een nieuwe lange ladder aangeschaft. Bleek bijna hageltje nieuw te zijn overigens. En dus, André de ladder op! Ging best soepel (zei ik die binnen stond 😇 ) alleen hadden we net ff paar lampjes te weinig. Dussssss......naar de winkel toe en meteen ook nog een "bijna" hopsend hert met slede gekocht. Gewoon omdat het kon. And we love it!

Ondertussen is Koen begonnen met rijden: hij krijgt voornamelijk van ons les en een aantal keer via een rijschool. Streven en verwachting is dat hij in de 1e week van januari zijn rijbewijs in tha pocket heeft en er vervolgens vandoor zal gaan met onze VW Jetta. Niet slecht natuurlijk voor een 1e auto om mee te rijden. Heeft 2 consequenties: TaxiJo zegt HoHoHo! En tegelijkertijd de aanschaf van een 3e (!) auto. The FUN car 🚗  en dus stellen we jullie graag voor aan CabriJo: een VW Beetle uit 2013. Ik zou bijna zeggen: laat die zon maar te voorschjn komen maar die schijnt hier bijna al iedere dag! #hoefijnisdat

Na de lampjes aan de buitenkant hebben we ook de boel aan de binnenkant in kerstsfeer gebracht: 2 bomen (eentje boven in de livingroom + eentje beneden in de basement in de youth cave). Jahaaa, inderdaad zwaar overdreven alhoewel we ook hier een collega hebben zitten die er 6 heeft staan 😱 (just saying....). Dit jaar niet de tijd gehad of genomen om een boom zelf om te hakken op een Tree Farm. Volgend jaar zeker: super leuk om te doen en soms ook wel uitdagend. Gaat namelijk net zoals shoppen met DE vrouw: "Ja, ik denk dat deze het wordt maar we kijken toch nog even verder" om vervolgens weer naarstig op zoek te gaan naar DIE 1e boom (want waar stond hij ook alweer tussen die 1000 andere bomen????). Mwah je kunt je voorstellen dat kan leiden tot wat gezucht en gesteun en hier en daar een "Serieus?" of een "You gotta be kidding!" Ik verheug me nu al op volgend jaar!


Thanksgiving Wat is dat eigenlijk? is uitgebreid gevierd met maar liefst 2 diners. Beiden erg gezellig maar verschillend in grootte. Het laatste diner was met 37 personen bij een collega thuis. Het huis prachtig versierd aan binnen- en buitenkant en een keuken vol met eten. Ook hier een joint effort: iedereen nam wat mee wat resulteerde in een heerlijk uitgebreid buffet.


Jo mocht de kalkoen (lees: kalkoenen) maken en dus stond ik zo'n 4 uur lang 2 enorme kalkoenen ieder kwartier te bedruipen. Gelukkig niet voor niets: crispy aan de buitenkant & mals van binnen. "Turkey Goble Goble...what else?" zou George Clooney zeggen.

Op 6 december worden traditioneel de Jeneverkruizen Onderscheidingen uitgereikt. Ook hier in Washington DC. De Defensie Attaché (DEFAT) hield een formeel praatje, reikte de kruizen en een fles jenever uit aan de officieren waarna we vervolgens gezellig aan de borrel gingen en werden getrakteerd op "blauwe hap" ofwel een Indonesische maaltijd.

Ondertussen werd ik vanuit Nederland door mijn oud-collega's van het Programmabureau Co-locatie CivMil Schiphol bijgepraat over een stukje geschiedenis dat in de Nederlandse luchtvaart wordt geschreven: de co-locatie van Luchtverkeersleiding KLu en Luchtverkeersleiding Nederland. Voor mij een wereldbaan met een topteam binnen een heel bijzonder programma!

En daar sluit ik dan ook graag mee af.......#happythoughts

Cleared to Join

“Cleared to join” :Toestemming voor het vormen van een formatie van twee initieel afzonderlijke vluchten. 

Ik kan de afgelopen weken niet anders omschrijven. Deze term komt niet zomaar uit de lucht vallen: het stond (en staat) centraal in mijn vorige functie binnen het Programmabureau Co-locatie CivMil Schiphol. De management samenvatting: Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL) en Luchtverkeersleiding Defensie (AOCS NM) gaan onder 1 dak samenwerken @ Schiphol FB pagina Co-locatie CivMil Schiphol. Binnen dit enorme programma heb ik ruim 2,5 jaar met heel veel plezier gewerkt. En het was dan ook voor HET grote feest #ditwiljenietmissen op 6 oktober in Studio's Aalsmeer (waar we bijna een jaar mee druk zijn geweest om te organiseren) dat ik richting Nederland ben vertrokken. En wat een Cleared To Join feest is het geworden! Een super optreden van het Luchtmacht orkest en vervolgens ouderwets de hele avond op de dansvloer op de beats van de DJ's Victor en Rolf. Ontzettend leuk om mijn hele team en alle verraste collega's van LVNL en KLu weer te zien. Dubbel & Dwars waard :-)

Normaal gesproken zou ik na een paar dagen alweer terug zijn gevlogen naar huis maar aangezien Anouk's vriend Max bij ons de Herfstvakantie kwam doorbrengen, was het niet meer dan logisch om een paar dagen extra in Nederland te blijven en samen met hem richting DC te vliegen. De "extra" dagen in Nederland werden gevuld met familie en vriendenbezoekjes, een vroeg ontbijtje met "mijn" PB team, gezellige lunches en talloze etentjes. Met de koffer achter in de VW UP de hele week op pad voor logeerpartijtjes bij dierbare vriendjes & vriendinnetjes. Eindigend bij de ouders de koffer herpakt en opgevuld met oude kaas, broodmix en Verkade chocolade. How Dutch can you get?

En toen.....op naar DC....met Max!! Het waren 59 lange dagen voor onze Anouk. Iedere dag werd trouw op de kalender afgestreept. En zoals te verwachten was het weerzien op de luchthaven emotioneel. Niet alleen voor Anouk & Max maar ook voor omstanders die duidelijk door hadden dat dit weerzien een bijzondere was. Veel vertederde gezichten om ons heen......
Heerlijk om weer naar huis te gaan; ook al zijn we nog maar 2 maanden weg uit Nederland, ons thuis is in de VS. Fijn om het gezin bij elkaar te hebben in ons eigen White House.

Voor Max de 1e keer in de VS dus er was genoeg om hem te laten zien. Een hele dag in NYC doorgebracht (ff op en neer, is maar 4 uurtjes rijden😅 ), sightseeing in Washington DC, shoppen in Tysons Corner en de outlets in Leesburg, uit eten bij de Cheesecake Factory & TGIF, hiken @ Billy Goat trail Great Falls Billy Goat trail MD, maar ook gewoon heerlijk chillen bij ons thuis. Een hele week gevuld met leuke dingen en heerlijk weer. We hebben met z'n allen genoten! And we got the pics to prove it ;-)

En dan weer terug naar alle dag: Max terug in Nederland, Anouk weer naar school. Een nieuw afscheid genomen, een nieuwe telling van de kalender gestart. Koen ondertussen een serieuze start gemaakt met het behalen van zijn rijbewijs (Learners permit in the pocket, wiehooo) en de sociale kalender flink gevuld met afspraken. Allemaal leuke dingen:
-> Halloween (uh ja......kostuumpje gescoord en dit keer zeer descent 😇  in tegenstelling tot ons laatste Halloween feestje);
-> Pumpkins carven (uh ja.......creatief met pompoen);
-> Thanksgiving dinner met collega's (uh neeeee....dit keer zonder de appelmoes #jemoeterbijzijngeweest #kliekeboe 😂 );
-> Naar het optreden van Afro Freeking Jack @ DC!

Dus ja....uh ja......

Home Sweet Home

De afgelopen week is een aantal keer aan ons gevraagd of we al een beetje gewend zijn. En toen realiseerde ik me dat we hier nog geen 4 weken zijn en alles (voor mij in ieder geval) al zo gewoon aanvoelt. Op zich natuurlijk wel logisch: de meubels en mijn auto zijn 1 week na aankomst in de States afgeleverd bij ons huis. Als een razende ging een team van verhuizers zeer voortvarend te werk en waren we in ongeveer anderhalve dag voor het grootste gedeelte uitgepakt (ja....dus ook de dozen). Uiteraard hadden we ook dit keer weer een berg met dozen waarvan we niet meteen konden bepalen in welke ruimte ze moesten worden gezet of in welke kasten. En dus zijn we nu gefaseerd dat restant aan het uitpakken. Grappig dat je na ongeveer 2 maanden serieus bent vergeten welke spullen je allemaal hebt. Je kunt je dan natuurlijk terecht de vraag stellen of je het wel allemaal nodig dus hebt...maar dat terzijde ;-). Binnen een aantal dagen was het lege huis gevuld met onze spulletjes en konden we het weer Home Sweet Home noemen. De 1e weer zelf gekookte maaltijd smaakte heerlijk!

Super trots zijn we op onze kids Koen & Anouk: wat een toppers! De 1e dagen waren natuurlijk erg pittig. Alles is nieuw: omgeving, school, studenten, leraren, professoren en voor Anouk ook nog eens de kleding: Business Casual in het IB programma. Dat betekent geen jeans en sneakers. Dat betekende overigens dus ook emergency shopping met het meisje. Koe bij de horens gevat en meteen maar 3 paar schoenen tegelijkertijd gekocht (a girl has to have options!) @DSW a.k.a. Shoe Heaven. En hoewel de kids uiteraard Nederland nog altijd missen met alle vriendjes, vriendinnetjes & familie kan ik zeggen dat ook zij al een ritme hebben gevonden. Anouk heeft al verschillende dates met the girls gehad: shoppen in Georgetown Georgetown Washington DC, girls movie night & een gezellig avondje eten bij ons thuis. Wat een ontzettend leuk groepje met meiden!

Afgelopen week was op de BISW een bijzondere: we waren in het lokale nieuws a.g.v. een steekpartij op school. Bizar en ineens zo dichtbij. Een tragedie voor 2 families. Artikel Washington Post
Tot onze grote verbazing was Anouk (het blondje met de roze tas) en een aantal van haar Nederlandse medestudenten continue op zo'n 4 nieuwszenders te zien.
Het meisje, de dader (dochter van een Duitse diplomaat) "geniet" diplomatieke onschendbaarheid en zal zeker niet terug keren op school. Met het jongetje gaat het gelukkig fysiek goed; na een aantal dagen was hij alweer op school.

En dan onze bink Koen: we moeten ff wennen aan zijn gedisciplineerdheid 😮  m.b.t. de studie. Huiswerk wordt gemaakt (resultaten tellen namelijk mee) en wanneer zijn college mates hier zijn, gaan alle laptops open en liggen de studieboeken ernaast en wordt er dus daadwerkelijk gestudeerd! Wauw! Moet ook wel want Koen heeft slechts 4 jaar om zijn bachelor te halen. That's it: 2021 keren we terug naar Nederland.

En DE man en ik: we hebben een extra set of wheels gekocht DE Ford Explorer. Een mooie stoere 4WD van bijna 10 jaar oud die zeker niet zuinig rijdt (maar goed, de benzineprijzen zijn hier wel ff anders dus dan kan het.....toch???) maar wel de heuvelachtige wegen en de wat extremere weersomstandigheden aan kan.

Ondertussen is André druk in zijn nieuwe functie en ben ik druk met al het andere. Zolang Koen nog niet zijn rijbewijs heeft, rijdt taxi Jo een aantal keren per dag op en neer naar college. Tijdens mijn wandelingen met de hond verken ik de buurt. Mwah......niet slecht.......er rijdt hier continue een Security auto rond. I wonder why?

Samen met Newbie Diana @ Pentagon

De 1e formaliteiten vanuit het werk zijn een feit: het bijwonen van de Armed Forced Day receptie @ NL Ambassade en de volgende dag deelnemen aan een dagvullend programma met een bezoek aan het nieuwe National Museum African American History and Culture https://nmaahc.si.edu/
en een rondleiding op het Pentagon. Het was meteen een dag van kennen en leren kennen: m'n lieve vriendin Nicole was een aantal dagen in DC en sloot aan bij ons ochtendprogramma. Daarnaast ook weer een aantal leuke nieuwe mensen leren kennen. Gezellige borrels en etentjes in het vooruitzicht dus ;-)

Foto uit bericht CdS

Naast alle mooie gezellige en bijzondere momenten in onze nieuwe woonomgeving, zijn we natuurlijk onder de indruk van al het natuurgeweld de afgelopen weken. De orkanen die niet alleen Amerika hebben geteisterd maar ook het Caribisch gebied zijn hier onafgebroken in het nieuws en worden op de voet gevolgd door alle tv zenders. Gelukkig zijn onze vrienden met hun 2 dochtertjes (en honden) op Sint Maarten veilig. Het opruimen en opbouwen van alle puinhoop zal nog wel even duren. Mooi om te zien dat we daar als Nederland bij betrokken zijn. Of het nu om het sturen van hulpgoederen met de KDC10, C130 of C17 van Defensie gaat of een B747 van Martinair/KLM.

                             We staan en stonden er.....
                       Ongeacht de kleur van ons hart....

Geland......

Na ons huis in Den Haag te hebben opgeleverd op 17 juli, we voor een prachtige rondreis in Indonesië & Bali zijn vertrokken op 19 juli, zijn we na aankomt in Nederland op 9 augustus, op 16 augustus vertrokken voor ons grote avontuur in de VS. Lekkah strak gepland kunnen we zeggen! 💪

Saying goodbye was hard; dat verandert nooit. Afgezien van de vertraging van ruim 2 uur (en dat was dus wel ff pittig voor onze hond Lotje die in de kennel onderin zat) hebben we een hele rustige vlucht naar Washington Dulles Airport gehad. De KLM crew a/b van deze vlucht heeft ons werkelijk enorm verwend en ik was bijzonder verrast door een cadeautje dat aan mij werd gegeven door een "oud" collega van KLM. Hoe leuk!
Bij aankomst werden we verwelkomd door een hele delegatie Nederlandse collega's. Leuk om meteen iedereen de hand te kunnen schudden. En afgelopen zondag stond de 1e Back to School party alweer gepland voor de Nederlanders die kinderen hebben op de British International School. Een mooie gelegenheid om kennis te maken met iedereen (ouders & kids) voordat school begint.

De afgelopen 1e dagen hier in McLean zijn we razend druk geweest: Koen moest nog toelatingsexamens doen voor College en is (uiteraard) met vlag & wimpel geslaagd. Dan volgt het kiezen van het juiste vakkenpakket en het inschrijven voor classes. Geen sinecure want das toch echt wel ff anders dan in Nederland. Maar goed: het 1e semester is gelukt. Tik in the box!
Met Anouk hebben we de 1e afspraak op school gehad met het hoofd van de IB afdeling. Een echte Brit vol met energie & humor en bovendien onder de indruk van Anouk's vakkenpakket keuze. Komt ook omdat hij docent is van het vak Design Technology (DT) dat Anouk heeft gekozen. We zijn heel benieuwd natuurlijk hoe het haar gaat bevallen. Aan de klasgrootte kan het niet liggen. Sommige vakken (zoals DT) hebben soms maar 3 leerlingen 😮.

En vanaf vandaag lijkt het echte leven weer te gaan beginnen: DE man is naar het werk, DE kids naar school. Gisteren hebben we gehoord dat de container met de huisraad woensdag 23 augustus wordt afgeleverd en de container met DE auto (ik heb mijn Amerikaanse VW weer mee terug genomen) een dag later. Dat wil zeggen dat ik vandaag mij ga focussen op het schoonmaken van ons huis. Iemand zei van de week tegen me dat ik daar ook "people" voor kan inhuren. Ik heb toen meteen uitgelegd dat het schoonmaken van het nieuwe huis een soort proces is......van kennis maken. Zo was het schoonmaken van ons huis in Nederland voor de oplevering aan de nieuwe eigenaars ook een proces....van afscheid nemen. Ik weet dat in ieder geval 1 goed vriendinnetje van me (ik noem geen namen maar ze heeft ook hier in McLean gewoond 😆) me voor gek verklaard. If you've got people you gotta use them hahahaha!

Ik hoop de komende periode meer frequente updates van de blog te kunnen geven inclusief foto's. Ietsiebietsie te druk nog nu 😬.

FYI we hebben allemaal nieuwe mobiele nummers gekregen (inclusief 4 nieuwe iPhones 7 #happy). Mocht je onze nummers niet hebben, stuur mij een PB(FB)/WAPje(oude nummer werkt nog)/email (ongewijzigd).

Voor nu: Goodbye!